Przemiany granic politycznych i administracyjnych

We wczesnym średniowieczu tereny między Lubaczowem a Niemirowem leżały w obrębie grodów czerwieńsko-przemyskich, zamieszkałych przez zachodniosłowiańskie plemię Lędzian. W fazie tworzenia się państwowości polskiej i ruskiej (X/XI w.), przynależność państwowa tego obszaru ulegała okresowym zmianom. Od końca XI wieku tereny te znalazły się w składzie ruskiego Księstwa Przemyskiego, później Halickiego (od 1141r.) i Halicko-Włodzimierskiego (od 1199r.). Co najmniej w końcu XII wieku Lubaczów stał się ośrodkiem administracji terenowej – tzw. wołości, obejmującej obszar na południe od Roztocza, łącznie z dzisiejszym Niemirowem. Jako ośrodek administracyjny Lubaczów był wzmiankowany w latopisie halicko-wołyńskim pod 1214 rokiem. W 1340, a ostatecznie w 1387 roku wołość lubaczowska wraz z Rusią Czerwoną włączona została do Królestwa Polskiego.

Dawna staroruska wołość lubaczowska awansowała do roli powiatu (districtus) zarządzanego przez starostę. Jednostka ta weszła w znacznej części w obręb Księstwa Bełskiego oddanego w końcu XIV wieku we władanie książąt mazowieckich. Od 1462 roku na jego bazie zaczęło funkcjonować województwo bełskie. Niezależny powiat lubaczowski istniał do połowy XVI wieku, po czym wraz z okolicami Niemirowa wszedł w skład dystryktu bełskiego.

Po upadku I Rzeczypospolitej, w okresie galicyjskim, nastąpiło po raz pierwszy administracyjne rozłączenie terenów wokół Lubaczowa i Niemirowa. Do połowy XIX wieku obydwa ośrodki i towarzyszące im wsie należały jeszcze wspólnie do cyrkułu żółkiewskiego, ale po reformie struktur podziału terytorialnego przedsięwziętej w latach 60., Lubaczów wszedł w skład powiatu cieszanowskiego, Niemirów rawskiego, a kilka wsi z Hruszowem i Drohomyślem zostało podporządkowanych powiatowi jaworowskiemu.

Rozpad Austro-Węgier w wyniku I wojny światowej wzmógł dążenia niepodległościowe Polaków i Ukraińców. W listopadzie 1918 roku tereny wokół Lubaczowa i Niemirowa znalazły się na krótko w obrębie Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Później weszły w skład województwa lwowskiego granicach II Rzeczypospolitej. Na obszarze tym utrzymał się wykształcony w okresie galicyjskim podział na powiaty, z tą różnicą, że Lubaczów odzyskał rangę ośrodka administracji powiatowej.

Zasadnicze zmiany polityczne w wyniku II wojny światowej doprowadziły do powstania między Lubaczowem a Niemirowem granicy państwowej. Od 1944 roku tereny skupione wokół tych miejscowości przechodziły niezależnie od siebie przemiany granic administracyjnych. Po stronie polskiej Lubaczów ostatecznie w 1999 roku uzyskał rangę ośrodka powiatu w obrębie województwa podkarpackiego. W jego składzie znalazła się Gmina Lubaczów, która obecnie liczy 203 km² i obejmuje 23 sołectwa. Odpowiada jej po stronie ukraińskiej teren dwóch jednostek administracji terenowej dolnego szczebla, które utworzone zostały w wyniku reformy administracyjnej w końcu lat 90. XX wieku. Są to tzw. „sielrady” (rady sołeckie - gromady) z ośrodkami w Niemirowie i Drohomyślu; Niemirów posiada przy tym status osiedla typu miejskiego. Obszar wspomnianych gromad należy do rejonu jaworowskiego w obrębie obłasti lwowskiej.