Szlak niemirowski

Zawadów

Zawadów był najdalej na północny-zachód wysuniętą wsią dawnego starostwa jaworowskiego. Razem z sąsiednimi Wierzbinami król Jan Kazimierz pozwolił w 1663 roku Janowi Sobieskiemu ówczesnemu chorążemu wielkiemu koronnemu i staroście jaworowskiemu na zastawienie wsi rodzinie Głębockich. W 1678 roku Jan Sobieski, już jako król, nadał kilka łanów pola w Zawadowie niejakiemu Eustachemu Zawadowskiemu. W kolejnym dokumencie, wystawionym 29 maja 1684 roku w Jaworowie, Jan III potwierdził przywilej króla Władysława IV dla miejscowej cerkwi. Jednocześnie nadał miejscowe popostwo kapłanom: Zachariaszowi i Andrzejowi oraz ich braciom Siemionowi i Teodorowi, z prawem dziedziczenia przez ich potomków. Kilka lat później, w 1687 roku Jan III nadał młyn w Zawadowie nieznanemu bliżej Paszczatowi i jego synom Stefanowi i Wasylowi.

Wsią interesowała się również królowa Maria Kazimiera. W 1698 roku nakazała Janowi Zasieckiemu administratorowi starostwa jaworowskiego oddać wójtostwo zawadowskie Marcinowi Boratyńskiemu, skarbnikowi sanockiemu.

Murowana cerkiew p.w. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy, wzniesiona w 1812 roku jest obecnie najważniejszym obiektem kulturowym na terenie Zawadowa. W jej wnętrzu znajduje się cenny ikonostas, datowany na 1713 rok, a pochodzący zapewnie z pobliskiego monasteru szczepłockiego. Według Mieczysława Gembarowicza, znanego historyka sztuki, jest on dziełem malarza Tomasza Ostaszewicza, związanego z kręgiem mecenatu Jana III Sobieskiego w Żółkwi.