Szlak niemirowski Wróblaczyn

Wróblaczyn

Wróblaczyn należy do najstarszych miejscowości na Roztoczu. We wczesnym średniowieczu istniał tu gród obronny, którego pozostałości odkryli archeolodzy na wróblaczyńskim uroczysku „Zamczysko”. Wieś wzmiankowana jest źródłowo w 1409 roku. W tym czasie książę mazowiecki Siemowit IV nadal ją Prandocie z Wysokiej w ziemi czerskiej, zapoczątkowując tym samym istnienie klucza dóbr wróblaczyńskich, a później niemirowskich. Odległe tradycje kulturowe świadczą o roli osady, jaką odgrywała w przeszłości, a w pewnym zakresie i współcześnie na szlaku wiodącym przez Roztocze, między Jaworowem, a Rawą Ruską.

Ważne znaczenie w dziejach wsi spełniała cerkiew i miejscowa parafia obrządku wschodniego, która istniała już na początku XVI wieku. W następnym stuleciu, w 1670 roku, Franciszek Stadnicki właściciel wsi, wydal przywilej, w którym potwierdził nadania popostwa dla Jaremy Trusza, zięcia Michała Popowicza i jego następców. Z czasów Jana Sobieskiego pochodziła również drewniana cerkiew wzniesiona w 1662 roku.

We współczesnej panoramie wsi, widocznej także z polskiej strony granicy, wyróżnia się murowana cerkiew p.w. Przemienienia Pańskiego wbudowana w 1922 roku. Zaprojektował ją znany architekt Aleksander Łuszpiński. Drewnianą cerkiew, położoną w głębi wsi, w latach 80. XX wieku przeniesiono do skansenu w Kijowie, gdzie oczekuje na montaż.