Szlak jaworowski Krakowiec

Krakowiec

Krakowiec, to dawne miasteczko leżące na szlaku lwowskim, w obrębie dawnej ziemi przemyskiej, na styku z ziemią bełską i lwowską. Prawa miejskie uzyskał w 1425 roku za staraniem Fredrów. Od XVI wieku sąsiadował od wschodu ze starostwem jaworowskim. Za czasów Jana Sobieskiego właścicielem Krakowca był Andrzej Ładohowski, wywodzący się ze starego ruskiego rodu. Ładohowski, znany warchoł i zabijaka, nie był łatwym sąsiadem. W 1650 roku między nim a późniejszym królem trwały burzliwe spory, które ustały wraz ze śmiercią Ładohowskiego w 1653 roku. Zgodnie z obyczajowością sarmacką, jak odnotował to Władysław Łoziński, zabijaka ten „zakończył burzliwe życie pięknym testamentem”.

Największy okres świetności przeżywał Krakowiec w końcu XVIII wieku, za czasów Ignacego Cetnera, wojewody bełskiego, który założył tu jeden z najwspanialszych ogrodów w ówczesnej Rzeczypospolitej. Z tego okresu pochodzi zachwycający swą architekturą późnobarokowy kościół p.w. św. Jakuba (1785-1787). W miejscowej cerkwi p.w. św. Mikołaja (1813r.) zachował się ikonostas z XVII/XVIII w., pochodzący z jednego z monasterów bazyliańskich. Cenne przykłady kamieniarstwa nagrobnego, także z warsztatów bruśnieńskich istnieją na miejscowym, wielowyznaniowym cmentarzu. W miasteczku zachowały się ponadto przykłady drewnianej i murowanej zabudowy z końca XIX i XX w.