Szlak żółkiewski Glińsko

Glińsko

Glińsko, leżąc w pobliżu Żółkwi należało do tutejszego kompleksu dóbr. W XVII wieku, za czasów Sobieskich na bazie doskonałej glinki (stąd nazwa miejscowości), powstała wytwórnia fajansu, funkcjonująca nieprzerwanie aż do II wojny światowej.

Z czasów toczonych w XVII wieku zmagań z Tatarami istnieje w centrum miejscowości kapliczka słupowa określana przez okoliczną ludność jako „Turok” („Turek”). Ten charakterystyczny ceglany obelisk stoi na mogile, w której spoczywają mieszkańcy zabici podczas najazdu tatarskiego. Według innej relacji pomnik upamiętnia rozbicie czambułu tatarskiego przez oddziały hetmana Sobieskiego w 1672 roku. Podobny zabytek istnieje również przy drodze do Skwarzawy Nowej.

Okolice Glińska były terenem myśliwskich wypraw króla Jana III. Z jednego z takich polowań, które miało miejsce w marcu 1693 roku, jak to zapisał Kazimierz Sarnecki, król „wesoło powrócił, uszczwał wilka jednego i dwóch zajęcy”.

Sobiescy zapisali się również w dziejach miejscowych cerkwi. W 1699 roku królewicz Konstanty, dziedzic Żółkwi, potwierdził dla nich przywilej. W dokumencie powołał się na „względ y osobliwy respekt (sic!)” swego ojca, króla Jana III dla ks. Hrehorego Kliszewicza, parocha cerkwi gliniarskich. Jedna z nich, p. w. Św. Michała Archanioła stała na dawnym średniowiecznym grodzisku, ulokowanym na wzniesieniu w południowej części wsi (Góra „Zamczyszcze”). Być może było to miejsce odwiedzane przez króla. W czasie wizyt mógł bywać w cerkwi i zaprzyjaźnić się z ks. Kliszewiczem. Sama światynia w późniejszym czasie została przeniesiona do pobliskiej Skwarzawy Starej (zob.), gdzie po odnowieniu znajduje się do dziś, będąc jednym z najcenniejszych zabytków sakralnej architektury drewnianej na Ukrainie.